- باب دعاهائی که در هنگام خوابيدن گفته می شود

- باب دعاهائی که در هنگام خوابيدن گفته می شود

- وعنْ حُذيفةَ وأَبي ذرٍّ رضي اللَّه عنْهما أَنَّ رسُول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كانَ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ قال: « باسْمِكَ اللَّهُمَّ أَحْيَا وَأَمُوتُ » . رواه البخاري.

- از حذيفه و ابو ذر رضی الله عنهما روايت است که:چون رسول الله صلی الله عليه وسلم به بستر شان قرار می گرفت، می فرمود: باسمک... بنام تو بار خدايا! زندگی می کنم و می ميرم.

- وعَنْ عليٍّ رضي اللَّه عَنْهُ أَنَّ رسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قالَ له وَلِفَاطِمةَ رضيَ اللَّه عنهما: « إِذَا أَوَيْتُمَا إِلى فِراشِكُما، أَوْ إِذَا أَخَذْتُمَا مَضَاجِعَكُما ­ فَكَبِّرا ثَلاثاً وَثَلاثِين، وَسَبِّحَا ثَلاثاً وثَلاثِين، وَاحْمَدَا ثَلاثاً وَثَلاثِين »

وفي رواية: « التَّسْبِيحُ أَرَبعاً وَثَلاثِينَ »

وفي رواية: « التَّكبيرُ أَربعاً وَثَلاثِينَ » متفقٌ عليه.

- از علی رضی الله عنه روايت شده که:رسول الله صلی الله عليه وسلم بوی و فاطمه رضی الله عنهما فرمود: چون به بستر خويش قرار گرفتيد، يا چون به خوابگاه خويش قرار گرفتيد، 33 بار الله اکبر و 33 بار سبحان الله و 33 بار الحمد لله بگويد.

و در روايتی سبحان الله 34 بار آمده است.

و در روايتی الله اکبر 34 بار آمده است.

- وعن أَبي هُريرةَ رَضِيَ اللَّه عنه، قال: قال رسولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « إِذا أَوَى أَحَدُكُم إِلى فِراشِه، فَلْيَنْفُض فِراشَهُ بداخِلَةِ إِزَارِهِ فإِنَّهُ لاَ يَدْرِي مَا خَلَفَهُ عَلَيْه، ثُمَّ يَقُول: بِاسْمِكَ رَبِّي وَضَعْتُ جَنْبي، وَبِكَ أَرْفَعُه، إِنْ أَمْسَكْتَ نَفْسِي فَارْحَمْها، وإِنْ أَرْسَلْتَهَا، فَاحْفَظْهَا بِمَا تَحْفَظُ بِه عِبادَكَ الصَّالحِينَ »   متفقٌ عليه.

- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: هرگاه يکی از شما به بسترش آيد، بايد بگوشهء ازارش بسترش را بروبد.

زيرا نمی داند چه چيزی در جايش قرار گرفته است. بعد بگويد: باسمک ربی وضعت جنبی...پروردگارا! به نام تو پهلوى خود را بر زمين نهادم، و به كمك تو آنرا از زمين، بلند می‌كنم، اگر در حالت خواب روح مرا قبض كردى، آن را ببخشاى، و اگر دوباره به او اجازه‏ء زندگى دادى، از آن محافظت فرما، همچنان كه از بندگان نيكت محافظت كنى.

- وعنْ عائشةَ رضي اللَّه عنْها، أَنَّ رسول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كان إِذَا أَخَذَ مضْجعَهُ نَفَثَ في يدَيْه، وَقَرَأَ بالْمُعَوِّذاتِ ومَسح بِهمَا جَسَدَه، متفقٌ عليه.

وفي رواية لهما: أَنَّ النبيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كَانَ إِذَا أَوى إِلى فِرَاشِهِ كُلَّ لَيْلةٍ جمَع كَفَّيْهِ ­ ثُمَّ نفَثَ فيهما فَقَرأَ فِيهما: قُلْ هُوَ اللَّه أَحَد، وقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الفلَق، وَقُلْ أَعُوذُ بِربِّ النَّاس، ثُمَّ مَسَحَ بِهِمَا ما اسْتطاعَ مِن جسَدِه، يبْدَأُ بِهما عَلَى رَأْسِهِ وَوجهِه، وما أَقبلَ مِنْ جَسَدِه، يَفْعَلُ ذلكَ ثَلاَثَ مرَّات متفقٌ عليه.

- از عائشه رضی الله عنها روايت شده که:چون پيامبر صلی الله عليه وسلم در خوابگاه شان قرار می گرفت، در دستهايش دميده و معوذات را خوانده و با آنها بدن خويش را مسح می نمود.

و در روايتی از بخاری و مسلم آمده که چون پيامبر صلی الله عليه وسلم هر شب به بسترش قرار می گرفت، کف های دستهايش را جمع نموده و بعد در آن می دميد و در آن قُلْ هُوَ اللَّه أَحَد، وقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الفلَق، وَقُلْ أَعُوذُ بِربِّ النَّاسِ را می خواند و بعد آنچه از بدنش را که می توانست، مسح می فرمود، از سرو رويش و پيش روی بدنش آغاز نموده و اين کار را سه بار انجام می داد.

- وَعنِ البرَاءِ بنِ عازِب،رَضِيَ اللَّه عنْهمَا، قَال: قال لي رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: «إِذَا أَتَيتَ مَضْجَعَكَ فَتَوضَّأْ وضُوءَكَ لِلصَّلاة، ثُمَّ اضْطَجِعْ عَلى شِقِّكَ الأَيمَن، وقل: اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نفِسي إِلَيك، وَوَجَّهْتُ وَجْهِي إِلَيْك. وَفَوَّضتُ أَمري إِلَيْك، وَأَلَجَأْتُ ظَهرِي إِلَيْك، رغبةً ورهْبَةً إِلَيْك، لامَلجأَ ولا مَنجي مِنْكَ إِلاَّ إِليك، آمنتُ بِكِتَابِكَ الذِي أَنزَلْت، وَبِنَبِيِّكَ الذِي أَرسَلت، فإِنْ مِت. مِتَّ على الفِطرة، واجْعَلهُنَّ آخِرَ ما تَقُولُ » مُتَّفقٌ عليه.

- از براء بن عازب رضی الله عنه مرويست که:رسول الله صلی الله عليه وسلم برايم فرمود: چون به بسترت رفتی مانند وضوی نمازت وضوء ساخته و به پهلوی راست خوابيده و بگو: اللهم اسلمت... پروردگارا! نفسم را بتو تسليم کردم و کارم را بتو سپردم و بتو اتکاء نمودم از روی تمايل به خير و ترس از عذابت، پناهگاه و نجاتگاهی از تو جز بسويت، نيست. ايمان آوردم به کتابی که آنرا فرستادی و به پيامبرت که مبعوثش کردی. پس اگر مردی به فطرت مرده ای و آن را آخر گفته ات بگردان.

- وَعَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّه عَنْه، أَنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كَانَ إذا أَوَى إِلى فِرَاشِهِ قَال: «الحمْدُ للَّهِ الَّذي أَطْعَمنَا وسقَانا، وكفَانَا وآوانَا، فكمْ مِمَّنْ لا كافيَ لَهُ ولا مُؤْوِيَ » رواهُ مسلم.

- از انس رضی الله عنه روايت است که:چون رسول الله صلی الله عليه وسلم می خواست، بخوابد، می فرمود: الحمد لله الذی... ثنا باد خداوندی را که ما را طعام داد و سيراب نمود و کفايت کرد و جای داد و چه بسا افراديست که کفايت کننده و جای دهنده ای ندارد.

- وعنْ حُذيْفَة، رضِيَ اللَّه عَنْه، أَنَّ رسُول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كَانَ إِذا أَرَاد أَنْ يرْقُد، وضَع يَدهُ اليُمنَى تَحْتَ خَدِّه، ثُمَّ يقُول: « اللَّهمَّ قِني عَذَابكَ يوْمَ تَبْعثُ عِبادَكَ » رواهُ الترمِذيُّ وقال: حديثٌ حَسن.

وَرَواهُ أَبو داود مِنْ رِوايةِ حفْصة، رَضِي اللَّه عنْهُا، وَفيهِ أَنَّهُ كَانَ يقُولهُ ثَلاثَ مَرَّات.

- از حذيفه رضی الله عنه روايت است که:چون رسول الله صلی الله عليه وسلم می خواست بخوابد، دست راست خود را زير رخساره اش گذاشته و سپس می فرمود: اللهم قنی... پروردگارا! مرا در روزيکه بندگانت را بر می انگيزی از عذابت نگهدار.

و ابوداود آن را از حفصه رضی الله عنها روايت نموده و در آن آمده که اين دعا را سه بار می نمود.