- عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّه عَنْهُمَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَال: منْ أَكَلَ مِنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ يَعْني الثُّومَ فلا يقْرَبَنَّ مَسْجِدَنَا » متفقٌ عليه.
وفي روايةٍ لمسلم: « مَسَاجِدَنَا » .
- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه از اين درخت يعنی (سير) بخورد، به مسجد ما نزديک نگردد.
- وَعَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّه عَنْهُ قَال: قَالَ النبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « مَنْ أَكَلَ مِنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ فَلا يَقْربنَّا، وَلا يُصَلِّينَّ مَعنَا » متفقٌ عليه.
- از انس رضی الله عنه روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه از اين درخت بخورد، بايد که به ما نزديک نشده و با ما نماز نگذارد.
- وَعَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللَّه عَنْهُ قَال: قَالَ النَّبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « مَنْ أَكَلَ ثُوماً أَوْ بَصَلا، فَلْيَعْتَزلْنَا، أَوْ فَلْيَعْتَزلْ مَسْجدَنَا » متفقٌ عليه.
وفي رواية لمُسْلِم: مَنْ أَكَلَ الْبَصَل، وَالثُّوم، وَالْكُرَاث، فَلا يَقْرَبَنَّ مسْجِدَنَا، فَإِنَّ المَلائِكَةَ تَتَأَذَّى مِمَّا يتأَذَّى مِنْهُ بَنُو آدمَ » .
- از جابر رضی الله عنه روايت شده که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: کسی که پياز، يا سير بخورد بايد از ما دوری جويد، يا بايد از مسجد ما دوری جويد.
و در روايتی از مسلم آمده که کسی که پياز و سير و کراث (ترکاری معروفيست) بخورد، بايد به مسجد ما نزديک نشود، زيرا فرشتگان اذيت می شوند از آنچه که فرزند آدم اذيت می شود.
- وَعَنْ عُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ رَضِيَ اللَّه عَنْهُ أَنَّهُ خطَبَ يَوْمَ الجُمُعَةِ فَقَالَ فِي خُطْبَتِه: ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ تَأْكُلُونَ شَجَرَتَيْنِ ما أُرَاهُمَا إِلاَّ خَبِيثَتَيْن: الْبَصَل، وَالثُّوم، لَقَدْ رَأَيْتُ رَسولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إِذَا وَجَدَ ريحَهُمَا مِنَ الرَّجُلِ فِي المَسْجِدِ أَمَرَ بِه، فَأُخْرِجَ إِلى الْبَقِيعِ، فَمَنْ أَكَلَهُمَا، فَلْيُمِتْهُمَا طبْخا. رواه مسلم.
- از عمر بن خطاب رضی الله عنه روايت است که:وی در روز جمعه خطبه خوانده و در خطبه اش گفت: پس شما ای مردم از دو درختی می خوريد که آن را جز خبيث نمی دانم، پياز و سير. همانا رسول الله صلی الله عليه وسلم را ديدم که چون بوی آن را از کسی در مسجد احساس می کرد، امر می نمود و به بقيع بيرون کرده می شد، پس هر که از آن بخورد، بايد که با پختنش بويش را گم کند.