- باب روا بودن آشاميدن از همهء ظروف پاک، غير از طلا و نقره

- باب روا بودن آشاميدن از همهء ظروف پاک، غير از طلا و نقره

وجائز بودن آشاميدن با دهان از جوی وامثال آن بدون ظرف و دست و حرام بودن استعمال ظروف طلا و نقره در آشاميدن و خوردن و طهارت و ديگر وجوه استعمال

- عنْ أَنسٍ رضيَ اللَّه عنه قال: حَضَرَتِ الصَّلاة، فَقَامَ منْ كانَ قَريب الدَّارِ إِلى أَهْلِه، وبقِى قَوْمٌ فَأَتَى رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم بِمِخْضَب مِن حِجَارَة، فَصَغُرَ المِخْضَبُ أَن يبْسُطَ فِيهِ كَفَّه، فَتَوَضَّأَ القَوْمُ كُلَّهُم. قَالُوا: كَم كُنْتُمْ؟ قَال: ثَمَانِين وزِيادةً. متفقٌ عليه. هذه رواية البخاري.

وفي رواية له ولمسلم:أَنَّ النبيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم دَعا بِإِناءٍ مِنْ ماءٍ، فأُتِيَ بِقَدحٍ رَحْرَاحٍ فِيهِ شَيءٌ مِنْ مَاءٍ، فَوَضَعَ أَصَابِعَهُ فِيهِ. قَالَ أَنس: فَجعَلْتُ أَنْظُرُ إِلى الماءِ يَنْبُعُ مِنْ بَيْنِ أَصابِعِه، فَحزَرْتُ منْ تَوَضَّأَ ما بيْنَ السَّبْعِينِ إِلى الثَّمَانِين.

- از انس رضی الله عنه روايت است که:هنگام نماز در رسيد، کسانی که خانه های شان نزديک بود به خانه های خود رفتند، (برای وضوء ساختن) و گروهی باقی ماندند و سپس مخضبی (ظرفی از سنگ) برای رسول الله صلی الله عليه وسلم  آورده شد و کوچکتر از اين بود که کف دست آنحضرت صلی الله عليه وسلم در آن پهن گردد و همهء گروه از آن وضوء گرفتند. گفتند: شما چند نفر بوديد؟

گفت: هشتاد و چند نفر.و در روايت مسلم آمده که پيامبر صلی الله عليه وسلم ظرف آبی را طلب نمود و قدح آب فراخ و کم عمقی برای شان آورده شد و انگشتان خود را در آن نهاد.

انس گفت: من به طرف آب ديدم که از ميان انگشتانشان تراوش می کرد و کسانی را که وضوء ساختند شمردم که بين هفتاد تا هشتاد نفر بودند.

- وعن عبد اللَّه بنِ زيدٍ رضي اللَّهُ عنه قال: أَتَانَا النَّبِيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، فَأَخْرَجْنَا لَهُ مَاءً في تَوْرٍ مِنْ صُفرٍ فَتَوَضَّأَ. رواه البخاري.

- از عبد الله بن زيد رضی الله عنه روايت شده که گفت:پيامبر صلی الله عليه وسلم نزد ما آمد و ما برايش در قدحی روئين آب داديم که وضوء ساخت.

776- وعن جابر رضي اللَّهُ عنه أَنَّ رسُولَ اللّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم دَخَلَ على رَجُلٍ مِنَ الأَنْصارِ، ومَعهُ صاحبٌ لَه، فقالَ رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم:«إِنْ كَانَ عِنْدَكَ مَاءٌ بَاتَ هَذِهِ اللَّيْلَةَ في شَنَّةٍ وَإِلاَّ كَرعْنا» رواه البخاري.

- از جابر رضی الله عنه روايت شده که:رسول الله صلی الله عليه وسلم همراه رفيقی به خانهء مردی انصاری داخل گرديد و فرمود: اگر آبی داشته باشی که شب در مشک مانده باشد، خوب، ور نه به دهن خويش آب می نوشيم.

- وعن حذيفة رضي اللَّه عنه قال: إِنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم نَهَانَا عَن الحَرير والدِّيبَاجِ والشُّرْبِ في آنِيةِ الذَّهَب والفِضَّة، وقال: « هِيَ لهُمْ في الدُّنْيا، وهى لَكُمْ في الآخِرَةِ » متَّفقٌ عليه.

- از حذيفه رضی الله عنه روايت شده که گفت:پيامبر صلی الله عليه وسلم ما را از پوشيدن ابريشم نازک و غليظ و از آشاميدن در ظرفهای طلا و نقره منع نموده و فرمود: اينها در دنيا برای آنها است (کافران) و در آخرت برای شما.

- وعن أُمِّ سلمة رضي اللَّه عنها أَنَّ رسُولَ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « الذي يَشْرَبُ في آنِيَةِ الفِضَّةِ إِنَّما يُجرْجِرُ في بَطْنِهِ نَارَ جَهَنَّمَ » متفق عليه.

وفي رواية لمسلم:« إِنَّ الذي يَأْكُلُ أَوْ يَشْرَبُ في آنِيَةِ الفِضَّةِ والذَّهَبِ » .

وفي رواية لَه: « مَنْ شَرِبَ في إِناءٍ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ فضةٍ فَإِنَّما يُجرْجِرُ في بَطْنِهِ نَاراً مِنْ جَهَنَّمَ ».

- از ام سلمه رضی الله عنها روايت شده که:رسول الله صلی الله عليه وسلم  فرمود: آنکه در ظرف نقره می نوشد، همانا در شکم خويش آتش جهنم را فرو می کشد.

و در روايت مسلم آمده که آنکه در ظرف طلا و نقره غذا می خورد يا می آشامد.

و در روايت ديگری از وی آمده که کسی که در ظرف طلائی يا نقره ای بنوشد، همانا در شکم خويش آتش جهنم را فرو می کشد.