- باب استحباب آنکه بر چيزی سوگند بخورد و غير آن را از باب بهتر بيند،

- باب دشوار بودن جزای سوگند دروغی که از روی قصد باشد

 - عَنِ ابْنِ مسْعُودٍ رضِي اللَّه عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « منْ حلفَ علَى مَالِ امْريءٍ مُسْلِمٍ بغيْرِ حقِّه، لقِي اللَّه وهُو علَيْهِ غَضْبانُ» قَال: ثُمَّ قرأَ عليْنَا رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم مِصَداقَه منْ كتاب اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ: { إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعهْدِ اللَّهِ وأَيْمانِهِمْ ثَمناً قَلِيلاً }  [آل عمران: 77 ] إلى آخِرِ الآيةِ: مُتَّفَقٌ عليْه.

- از ابن مسعود رضی الله عنه روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه بر مال شخص مسلمان بدون حق سوگند خورد با خدا روبرو می شود، در حاليکه بر وی خشمناک است.

گفت: سپس رسول الله صلی الله عليه وسلم مصداق آن را از کتاب الله بر ما خواند: آنانکه عهد خدا و سوگندهای خويش را به بهای اندک فروشند. آل عمران: 77

- وعَنْ أَبي أُمامةَ إِياسِ بْنِ ثعْلبَةَ الحَارِثِيِّ رضِـــيَ اللَّه عَنْهُ أَن رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « منِ اقْتَطعَ حَقَّ امْرِيءٍ مسْلِمٍ بِيمِينِه، فَقَدْ أَوْجَب اللَّه لَهُ النَّار. وحرَّم عَلَيْهِ الْجـنَّةَ» فَقالَ لَهُ رَجُل: وإِنْ كَانَ شَيْئاً يسِيراً يا رسُولَ اللَّه؟ قَال: « وَإِنْ كان قَضِيباً مِنْ أَراكٍ » رواهُ مُسْلِم.

- از ابو امامه اياس بن ثعلبه حارثی رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: کسی که حق شخص مسلمانی را به سوگندش قطع نمايد، همانا خداوند دوزخ را بر او واجب ساخته و بهشت را بر او حرام می کند. مردی برايش گفت: و اگر چه چيز کمی هم باشد، يا رسول الله صلی الله عليه وسلم؟

فرمود: هر چند شاخهء اراکی هم باشد.

- وعنْ عبْدِ اللَّهِ بْنِ عمرِو بْنِ الْعاصِ رضِي اللَّه عَنْهُمَا عن النبيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « الْكَبَائِر: الإِشْرَاكُ بِاللَّه، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْن، وَقتْلُ النَّفْس، والْيَمِينُ الْغَمُوسُ » رواه البخاري.

وفي روايةٍ له: أَن أَعْرَابِيًّا جاءَ إِلى النَّبِيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فَقال: يَا رَسُول اللَّه ما الْكَبَائِر؟ قال: «الإِشْراكُ بِاللَّهِ » قَال: ثُمَّ ماذا؟ قال: « الْيَمِينُ الْغَمُوسُ » قُلْت: وَمَا الْيمِينُ الْغَمُوس؟ قال: « الَّذِي يَقْتَطِعُ مَالَ امْرِيءٍ مسلم، » يعْنِي بِيمِينٍ هُوَ فِيها كاذِب.

- از عبد الله بن عمرو بن عاص رضی الله عنهما  روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: گناهان کبيره: شريک آوردن به خدا و نافرمانی پدر و مادر و کشتن نفس و سوگند غموس است. اين حديث را بخاری روايت نموده است.

و در روايتی از وی آمده که اعرابيی خدمت پيامبر صلی الله عليه وسلم آمده وگفت: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم گناهان کبيره کدام اند؟

فرمود: شريک آوردن بخدا.

گفت: باز کدام؟

فرمود: يمين غموس.

گفتم: يمين غموس چيست؟

فرمود: سوگندی که مال شخص مسلمانی را بگيرد، يعنی به سوگندی که او در آن دروغگو است.