- باب در استحباب رفتن به نماز و درسهای علم و ديگر عبادات با سنگينی و وقار

- باب در استحباب رفتن به نماز و درسهای علم و ديگر عبادات با سنگينی و وقار

قال الله تعالی: { وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ} الحج: ٣٢

خداوند می فرمايد: و هر که شعاير خدا را تعظيم کند، پس اين تعظيم از تقوای دلهاست. حج: 32

- وعن أبي هريرة رضي اللَّه عنه قال: سمعتُ رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقول: « إذا أُقِيمَتِ الصَّلاة ، فَلا تَأْتُوهَا وأنْتُمْ تَسْعَوْن، وأَُتُوهَا وَأَنُتمْ تمْشُون، وعَلَيكم السَّكِينَة ، فَما أَدْرَكْتُمْ فَصَلُّوا، وَمَا فَاتَكُمْ فَأَتمُّوا » متفقٌ عليه.

 زاد مسلم في رواية له: « فَإنَّ أحدَكُمْ إذا كانَ يعمِدُ إلى الصلاةِ فَهُوَ في صلاةٍ ».

- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که گفت:

از رسول الله صلی الله عليه وسلم  شنيدم که می فرمود: چون نماز برپاشد با شتاب بسوی آن ميآييد، بلکه بسوی آن با آرامش و وقار برويد، پس آنچه را که دريافتيد، بگزاريد و آنچه که از نزد شما فوت شده تمامش کنيد.

مسلم در روايتی افزوده: زيرا هنگاميکه يکی از شما قصد نماز می کند، پس گويی او در نماز ايستاده است.

- وعن ابن عباس رضي اللَّه عنهما أَنَّهُ دَفَعَ مَعَ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يَوْمَ عرَفَةَ فَسَمع النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وَرَاءه زَجْراً شَديداً وَضَرْباً وَصوْتاً للإِبل، فَأَشار بِسَوْطِهِ إِلَيْهِمْ وقال: « أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ بِالسَّكِينَةِ فَإِنَّ الْبِرَّ لَيْسَ بِالإِيضَاعِ » رواه البخاري، وروى مسلم بعضه.

- از ابن عباس رضی الله عنهما روايت می کند که:

او با پيامبر صلی الله عليه وسلم در روز عرفه بسوی عرفات پيش رفت، پيامبر صلی الله عليه وسلم در عقب خويش راندن بشدت و زدن و صدای شتر را شنيده و با تازيانه ای بسوی شان و اشارت نموده فرمود: ای مردم آرامش را پيشه گيريد، زيرا طاعت و نيکوکاری به شتاب نمودن نيست.