یروی از مذهبی از مذاهب اسلام

یروی از مذهبی از مذاهب اسلام

آیا واجب است بر مسلمان پیروی مذهبی از مذاهب اسلامی   یا اینکه خودمی تواند احکام را از خدا و سنت رسول صلی الله علیه وسلم اخذ کند و مذاهب را کنار بگذارد و یا اینکه  توضیح دیگری لازم است؟  

جواب: اگر کسی توانایی  استنباط احکام  و فهم مصادیق و مدلولهای آیات و احادیث را داشته باشد و بتواند خاص و عام وعام مخصص و ناسخ و منسوخ و  مجمل  و مبین محکم و متشابه را بشناسد  و بتواند بین نصومی که ظاهرا با هم تعارض دارند {بطور منطقی}توافق دهد جایز است که بدون اتکاء به آراءمذاهب و فقهاء خود از قران و سنت احکام را استخراج نماید.

این کار وقتی ممکن میشود که صفات زیر را دارا باشد:

1. دانستن(کامل)صرف و نحو زبان عربی چون این دو اساس فهم الفاظند.

2. دانستن ارائی که در مورد این آیه یا ان حدیث گفته شده است.

3. دانستن قواعد علم اصول .(اصطلاحات مذکور در فوق قسمتی از همین علم است) 

4. شناخت آیات احکام و احادیث مربوط به ان.

5. با تقوا و امین بوده و خوف خدا را  در دل داشته باشد.

در غیر این صورت  ظالمانه است  کسی که  قادر نیست  بخوبی از نظر لفظی قرائت  نماید  یا حدیث را به صورت نحوی بخواند  معترض فقها ء و مذاهب اسلامی شود  آن فقهایی  که در زمانی می زیستند که زبان  عربی  فطری آنان بوده و نزدیک به عصر و دوره ی پیامبر بوده  اند.

اگر کسی  فاقد  اوصافی که ذکر شد  باشد و توانائی و اهلیت مذکور را نداشته باشد  بر  او واجب است از یکی از مذاهب تقلید کند.

 از  جمله اشتبا هات این است که آیه ی کریمه ((  اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِّن دُونِ اللّهِ))  را حمل بر فقهای اسلام می کنند .

این   قیاس  مع الفارق است  زیرا پیشوایان  یهود و روحانیون  مسیحی برای مردم احکامی را وضع می کرده اند  که مطابق و موافق  نصوص  تورات و انجیل نبود و مردم نیز در عین حال که می دانستند  این احکام مخالف  حکم خدا است از آنان پیروی می کردند.

گوئی که پیشوایان خود را چون خداوند  واضع شرعیت می دانستند.

اما مذاهب اسلامی به دلخواه خود احکام شرعی را وضع   نمی کنند  بلکه تبیین کننده  و توضیح دهنده ی  مفاهیم آیات و احادیث و معانی آنها هستند  اینطور که مسائلی که جدیداً بوجود می آید را با آیات و احادیث مطابقت داده هر امر  جزئی را تحت قاعده ای کلی از قواعد اسلام  قرار می دهند  قواعدی که غیر اهل فن نمی دانند مثل مذهب و مقلد مانند دو کس است که یکی بینائی خوبی دارد  هلال شب اول را می بیند و دیگری بینائی اش ضعیف است و قادر به تشخیص آن نیست ؛ اولی هلال را میبیند و جای آن را به دومی نشان میدهد به اینگونه دومی نیز به کمک اولی به همان شناخت می رسد.

مذهب توانائی و اهلیت  تشخیص بین ظاهر و موول و بین ناسخ و منسوخ را دارد  و در پرتو ضوابط زبان نصوص را می فهد و حکم خدا را استخراج می کند و آن را شفاها یا کتبا به کسی که توانائی این کار را ندارند ابلاغ می کند  پس فقهاء احکامی را که مخالف دین است   وضع ننموده  و مردم را هم وادار به پیروی  از خود نکرده اند  تا آنان نیز پروردگارانی غیر از خداوند باشند بلکه فقط در چار چوپ آنچه که شارع وضع کرده است  بحث وتحقیق کرده اند 

(( برگرفته از  کتاب بدعت به معنای دقیق اسلامی لن تالیف : دکتر عبدالملک عبدالرحمن السعدی ترجمه : امیر صادق تبریزی))