- باب در لزوم استمرار بر کار نيکی که بر آن عادت کرده است
قال الله تعالی: {إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ} الرعد: ١١
و قال تعالی: { وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنكَاثاً} النحل: ٩٢
و قال تعالی: {وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ} الحديد: ١٦
و قال تعالی: { فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا} الحديد: ٢٧
خداوند می فرمايد: همانا خداوند وضع گروهی را تا خود شان عوض نکنند، عوض نمی کند. رعد: 11
و ميفرمايد: و نباشيد چون زنيکه گسست رشتهء خود را بعد از استواری پاره پاره ساخته. نحل: 92
و ميفرمايد: و نباشيد مانند آنانکه داده شده اند کتاب قبل ازين، پس درازگشت بر آنان مدت و دلهای شان سخت شد. حديد: 16
و هم می فرمايد: پس آنرا طوريکه لازم بود، مرعی نداشتند. حديد: 27
- وعن عبد اللَّه بن عمرو بن العاص رضي اللَّه عنهما قال: قال لي رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: يا عبْدَ اللَّه، لا تَكُنْ مِثل فُلان، كَانَ يقُوم اللَّيْلَ فَترَك قيَامَ اللَّيْل » متفقٌ عليه.
- از عبد الله بن عمرو بن العاص رضی الله عنهما روايت شده که: رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: ای عبد الله! مانند فلانی مباش که نماز تهجد را برپا می داشت، و بعد آن را ترک نمود.