- باب در مورد دعاهائی که در هنگام خواب شدن و بيدار شدن گفته می شود
- عن حُذَيْفَة، وأَبي ذَرٍّ رضيَ اللَّه عَنْهُمَا قالا: كانَ رسولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إِذا أَوَى إِلى فِراشِهِ قال: « بِاسمِكَ اللَّهُمَّ أَحْيَا وَأَمُوتُ » وإِذا اسْتيقَظَ قال: « الحمْدُ للَّهِ الذِي أَحْيَانَا بعد مَا أَماتَنَا وَإِليْهِ النُّشورُ » رواه الترمذي.
- از حذيفه و ابو ذر رضی الله عنهما روايت شده که گفتند:چون رسول الله صلی الله عليه وسلم به بسترش قرار می گرفت، می فرمود: با سمک اللهم... خداوندا بنامت می ميرم و زنده می شوم. و چون بيدار می شد، می فرمود: الحمد لله الذی... ثنا باد خداوندی را که ما را پس از آنکه ميراند، زنده کرد و بازگشت بسوی اوست.