باب منع از منت گذاشتن در بخشش و مانند آن
قال الله تعالی: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالأذَى} البقرة: ٢٦٤
و قال تعالی: {الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ يُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنّاً وَلاَ أَذًى} البقرة: ٢٦٢
خداوند می فرمايد: ای مؤمنان تباه مکنيد صدقات خود را به منت گذاری و آزرده کردن. بقره: 264
و می فرمايد: آنانکه اموال خود را در راه خدا خرج می کنند و پس از آن انفاق، نمی آرند منت نهادن را و نه ايذا رسانيدن را. بقره: 262
- وعنْ أبي ذَرٍّ رضي اللَّه عنهُ عنِ النبيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَال: « ثَلاثةٌ لا يُكلِّمُهُمْ اللَّه يوْمَ القيامة، ولا يَنْظُرُ إليْهِم، ولا يُزَكِّيهِمْ وَلهُمْ عذابٌ أليمٌ » قال: فَقرأها رسولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ثَلاثَ مَرَّات. قال أبو ذر: خَابُوا وخَسِروا منْ هُمْ يا رسولَ اللَّه، قال المُسبِل، والمَنَّانُ، والمُنْفِقُ سلعتهُ بالحِلفِ الكَاذبِ » رواه مسلم.
وفي روايةٍ له: « المسبلُ إزارهُ » يعْني: المسْبِلُ إزَارهُ وثَوْبَهُ أسفَلَ مِنِ الكَعْبَيْنِ للخُيَلاءِ.
- از ابو ذر رضی الله عنه روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: سه کس اند که خداوند در روز قيامت با آنها سخن نگفته و نظر نکرده و تزکيه شان ننموده و برای شان عذاب دردناکی است.
گفت: رسول الله صلی الله عليه وسلم آنرا سه بار خواند. ابو ذر گفت: محروم و زيانکار شدند، اينها کيانند يا رسول الله صلی الله عليه وسلم؟
فرمود: کشان کنندهء لباس (متکبّر) و منت گذارنده و کسيکه متاعش (کالايش) را به سوگند دروغ ترويج دهد.
و در روايتی از وی آمده که: المسبل ازاره يعنی کسيکه شلوار و جامه اش را پايينتر از شتالنگها (قوزک پا) از روی کبر کشان کند.