- باب تشويق نمودن به دقت کردن در آنچه که می گويد و يا حکايت می کند

- باب تشويق نمودن به دقت کردن در آنچه که می گويد و يا حکايت می کند

 قال الله تعالی: {وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ} الإسراء: ٣٦

و قال تعالی: {مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ} ق: ١٨

خداوند می فرمايد: دنبال آنچه علم نداری مرو!. إسراء: 36

و می فرمايد: بزبان نمی آرد آدمی سخنی را مگر اينکه نزد وی نگهبان نيست مهيا. ق: 18

- وعنْ أبي هُريْرة رضي اللَّه عنْهُ أنَّ النبيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « كفي بالمَرءِ كَذِباً أنْ يُحَدِّثَ بِكُلِّ ما سمعِ » رواه مسلم.

- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: دروغگوئی مرد همين بس که همهء آنچه را می شنود، می گويد.

- وعن سمُرة رضي اللَّه عنْهُ قال: قال رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « منْ حدَّث عنِّي بِحَدِيثٍ يرَى أنَّهُ كذِب،فَهُو أحدُ الكَاذِبين » رواه مسلم.

- از سمره رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه سخنی را از من نقل کند که می بيند آن دروغ است، پس يکی از دروغگويان بشمار می رود.

- وعنْ أسماءَ رضي اللَّه عنْها أن امْرأة قالَت: يا رَسُول اللَّه إنَّ لي ضرَّةَ فهل علَيَّ جناحٌ إنْ تَشبعْتُ من زوجي غيْرَ الذي يُعطِيني ؟ فقال النبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « المُتشبِّعُ بِما لـم يُعْطَ كَلابِس ثَوْبَي زُورٍ » متفقٌ عليه.

- از اسماء رضی الله عنها روايت است که:زنی گفت: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم مرا زن شوهری است (همباغ= هوو) پس آيا بر من گناه است که خود را از شوهرم به غير از آنچه که بمن می دهد، سير بنمايانم؟

پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه خود را به چيزی که داده نشده سير بنماياند مانند کسيست که دو لباس زور (ريا و دروغ) پوشيده است.