- باب تحريم نگريستن بسوی زن بيگانه و نوجوان خوش صورت، بدون ضرورت شرعی

- باب تحريم نگريستن بسوی زن بيگانه و نوجوان خوش صورت، بدون ضرورت شرعی

 قال الله تعالی: {قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ } النور: ٣٠

و قال تعالی: {إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولـئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً} الإسراء: ٣٦

و قال تعالی: {إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ} الفجر: ١٤

خداوند می فرمايد: بگو به مردان مسلمان که بپوشند چشمان خود را. نور: 30

و می فرمايد: هر آئينه گوش، چشم و دل از هر يک پرسيده می شود. اسراء: 36

و می فرمايد: می داند نگاه های پنهان را و آنچه را دل ها پنهان می دارد. مؤمن: 19

و می فرمايد: هر آئينه پروردگارت در کمينگاه است. فجر: 16

- وَعَنْ أبي هُريْرةَ رضي اللَّه عنْهُ عنِ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَال: كُتِبَ على ابْنِ آدم نَصِيبُهُ مِنَ الزِّنَا مُدْرِكٌ ذلكَ لا محالَة: الْعَيْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَر، والأُذُنَانِ زِنَاهُما الاستِماع، واللِّسَانُ زِنَاهُ الْكَلام، وَالْيدُ زِنَاهَا الْبَطْش، والرَّجْلُ زِنَاهَا الخُطَا، والْقَلْب يَهْوَى وَيَتَمنَّى ، ويُصَدِّقُ ذلكَ الْفرْجُ أوْ يُكَذِّبُهُ » . متفقٌ عليه. وهذا لَفْظُ مسلم، وروايةُ الْبُخاريِّ مُخْتَصَرَة.

- از ابو هريره رضی الله عنه روايت شده که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: بر فرزند آدم بهره اش از زنا نوشته شده که خواهی نخواهی آنرا در می يابد، چشم زنای آن نگريستن است، و دو گوش زنای آن شنيدن است، و زبان زنای آن سخن گفتن است، و دست زنانی آن به چنگ گرفتن است و پا زنای آن گام زدن است و دل اميد و آرزو می کند و شرمگاه آن را راستگو و يا دروغگو می سازد.

- وعنْ أبي سعِيدٍ الخُدْرِيِّ رضي اللَّه عنْهُ عَنِ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَال: « إيَّاكُمْ والجُلُوسِ في الطُّرُقَات، » قَالُوا: يَارَسُول اللَّه مالَنَا مِنْ مجالِسِنا بُد: نَتَحَدَّثُ فيها. فَقالَ رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « فإذا أبَيْتُمْ إلاَّ المجْلِس، فأَعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهُ » قَالُوا: ومَا حَقُّ الطَّرِيق يَارَسُولَ اللَّه؟ قَال: « غَضَّ البصر، وكَفُّ الأذَى ، وردُّ السَّلام، والأمْرُ بِالمَعْرُوفِ والنَّهىُ عنِ المُنْكَرِ » متفقٌ عليه.

- از ابو سعيد خدری رضی الله عنه روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: از نشستن در راهها بپرهيزيد.

گفتند: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم ما چارهء از اين نشستن های مان نداريم که در آن صحبت می کنيم.

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: پس هرگاه ناگزير از نشستن شده ايد، حق راه را بدهيد.

گفتند: حق راه چيست، يا رسول الله صلی الله عليه وسلم؟

فرمود: پوشيدن چشم، خود داری از اذيت و آزار و جواب دادن سلام و امر به کارهای پسنديده و نهی از کارهای بد.

- وعَنْ أبي طلْحةَ زيْدِ بنِ سهْلٍ رَضِىَ اللَّه عنْهُ قَال: كُنَّا قُعُوداً بالأفنِيةِ نَتحَدَّثُ فيها فَجَاءَ رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  فَقَامَ علينا فقال: « مالكُمْ وَلمَجالِسِ الصُّعُدات؟ » فَقُلنا: إنَّما قَعدنَا لغَير ما بَأس: قَعدْنَا نَتَذاكر، ونتحدَّث. قال: « إما لا فَأدُّوا حَقَّهَا: غَضُّ البصر، ورَدُّ السَّلام، وحُسْنُ الكَلام » رواه مسلم.

- از ابو طلحه، زيد بن سهل رضی الله عنه روايت است که گفت:ما در پيشروی خانها نشسته بوديم و در آن صحبت می کرديم. رسول الله صلی الله عليه وسلم آمده و بالای سر ما ايستاده و فرمود: چرا به راهها مجلس می کنيد؟ از مجالس راهها بپرهيزيد.

گفتيم: ما برای کاری ننشستيم که باکی ندارد، نشستيم مسائل (علمی) را با هم بازگو نموده و صحبت می کنيم.

فرمود: وقتی که آن را ترک نمی کنيد، پس حق آن را ادا کنيد، پوشيدن چشم و جواب دادن سلام و نيکوئی سخن.

- وَعَنْ جَرِير رضي اللَّه عنْهُ قَال: سألْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم عَنْ نَظَرِ الفجأةِ فَقَال: « اصْرِفْ بصَرَك » رواه مسلم.

- از جرير رضی الله عنه روايت شده که گفت:از رسول الله صلی الله عليه وسلم در مورد نگريستن ناگهانی پرسش نمودم، فرمود: چشمت را بگردان.

- وَعنْ أمِّ سَلَمةَ رضي اللَّه عنْهَا قَالَت: كُنْتُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وعِنْدَهُ مَيمونهُ، فَأَقْبَلَ ابنُ أمُّ مكتُوم، وذلكَ بعْدَ أنْ أُمِرْنَا بِالحِجابِ فَقَالَ النبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « احْتَجِبا مِنْهُ » فَقُلْنَا: يا رَسُولَ اللَّهِ ألَيْس هُوَ أعْمَى : لا يُبْصِرُنَا، ولا يعْرِفُنَا؟ فقَال النبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: «أفَعَمْياوَانِ أنْتُما ألَسْتُما تُبصِرانِه؟ » رواه أبو داود والترمذي وقَال: حَدِيثٌ حسنٌ صَحِيحٌ.

- از ام سلمه رضی الله عنها روايت شده که گفت:در نزد رسول الله صلی الله عليه وسلم بودم و ميمونه هم نزدش بود، ابن ام مکتوم آمد و اين بعد از آن بود که به حجاب مأمور شديم. پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: از وی روی بگيريد.

گفتيم: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم آيا او کور نيست که ما را نمی بيند و نه هم ما را می شناسد؟

پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: آيا شما هر دو کور هستيد؟ آيا شما او را نمی بينيد؟

ش: در صحيح البخاری 9/294 حديثی وجود دارد که بر روا بودن نگريستن زن به مرد بيگانه، دلالت می کند. حافظ ابن حجر رحمه الله می گويد: استمرار عمل بر برآمدن زنان به مساجد و بازارها و سفرها با حجاب تا مردان آنان را نبينند، حديث جواز را تقويت می کند و مردان مأمور نشدند که از زنان روی بگيرند، پس معلوم است که حکم زنان و مردان با هم فرق دارد.

- وعنْ أبي سَعيدٍ رضي اللَّه عنْهُ أنَّ رسُول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « لا يَنْظُرُ الرَّجُلُ إلى عوْرةِ الرَّجُل، وَلا المَرْأةُ إلى عوْرَةِ المَرْأة، ولا يُفْضِى الرَّجُلُ إلى الرَّجُلِ في ثوبٍ واحِد، ولا تُفْضِى المَرْأةُ إلى المَرْأةِ في الثَّوْبِ الواحِدِ » رواه مسلم.

- از ابو سعيد رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: مرد به شرمگاه مرد ننگرد و نه زن به شرمگاه زن، و مرد با مرد در يک جامه پيوسته نخوابد و زن با زن پيوسته در يک جامه نخوابد.

ش: اين در صورتيست که هر دو يا يکی از آن دو لخت و برهنه باشند.