- باب تحريم لعنت کردن انسانی معين يا چارپائی (مرکبی) معين

- باب تحريم لعنت کردن انسانی معين يا چارپائی (مرکبی) معين

- عن أبي زيْدٍ ثابتِ بنِ الضَّحاكِ الأنصاريِّ رضي اللَّه عنه، وهو من أهْل بيْعةِ الرِّضوانِ قال: قَالَ رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « من حَلَف عَلى يمِينٍ بِملَّةٍ غيْرٍ الإسْلامِ كاذباً مُتَعَمِّداً، فهُو كما قَال، ومنْ قَتَل نَفسهُ بشيءٍ ، عُذِّب بِهِ يوْم القِيامة، وَليْس على رجُلٍ نَذْرٌ فِيما لا يَملِكه، ولعنُ المُؤْمِنِ كَقَتْلِهِ » متفقٌ عليه.

- از ابو ثابت بن ضحاک انصاری رضی الله عنه که از اهل بيعة الرضوان است، روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه بر سوگندی بملتی غير از اسلام از روی قصد و دروغ بخورد، او چنان است که گفته است. و کسيکه که خود کشی کند در روز قيامت به آن عذاب کرده می شود و بر هيچ مرد نذری در آنچه مالک آن نيست، نمی باشد و لعنت نمودن فرد مؤمن مانند کشتن اوست.

- وعنْ أبي هُريْرةَ رضي اللَّه عنهُ أنَّ رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « لا ينْبغِي لِصِدِّيقٍ أنْ يكُونَ لَعَّاناً » رواه مسلم.

- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: برای هيچ صديقی نمی زيبد که زياده لعنت فرستد.

- وعنْ أبي الدَّردَاءِ رضي اللَّه عَنْهُ قال: قالَ رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لا يكُونُ اللَّعَّانُون شُفعَاءَ ، ولا شُهَدَاءَ يوْمَ القِيامَةِ » رواه مسلم.

- از ابو درداء رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: کسانيکه بسيار لعنت می گويند، در روز قيامت نه شفيع می شوند و نه شاهد.

- وعَنْ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدُبٍ رضي اللَّه عنْهُ قال: قالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لا تَلاعنُوا بلعنةِ اللَّه، ولا بِغضبِه، ولا بِالنَّارِ » رواه أبو داود، والترمذي وقالا: حديثٌ حسنٌ صحيح.

- از سمره بن جندب رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: هيچ يک از شما به لعنت خدا و غضبش و دوزخ بر ديگری دعا نکند.

- وعن ابن مسعودٍ رضي اللَّه عنهُ قال: قال رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لَيْس المؤمِنُ بِالطَّعَّان، ولا اللَّعَّانِ ولا الفَاحِش، ولا البذِيِّ » رواه الترمذي وقال: حديثٌ حسن.

- از ابن مسعود رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: مؤمن بسيار طعنه زننده و لعنتگر و بدگفتار و بدکردار نيست.

- وعنْ أبي الدَّرْداءِ رضي اللَّه عنهُ قال: قال رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: إنَّ العبْد إذا لَعنَ شَيْئا، صعِدتِ اللَّعْنةُ إلى السَّماء ، فتُغْلَقُ أبْوابُ السَّماءِ دُونَها، ثُمَّ تَهبِطُ إلى الأرْض، فتُغلَقُ أبوابُها دُونَها، ثُّمَّ تَأخُذُ يميناً وشِمالا، فإذا لمْ تَجِدْ مساغاً رجعت إلى الذي لُعِن، فإنْ كان أهلاً لِذلك، وإلاَّ رجعتْ إلى قائِلِها » رواه أبو داود.

- از ابو درداء رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: هرگاه بنده چيزی را لعنت کند، لعنت به آسمان بالا می گردد و دروازه های آسمان به روی آن بسته می شود، سپس به زمين فرود آمده و دروازه های زمين به روی آن بسته می شود، باز به راست و چپ می رود و اگر راهی نيافت به کسيکه لعنت شده باز می گردد و اگر وی اهل آن بود خوب، ورنه به گوينده اش باز می گردد.

 - وعنْ عِمْرَانَ بنِ الحُصيْنِ رضي اللَّه عنْهُما قال: بينَما رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم في بعضِ أسْفَارِه، وامرأَةٌ مِنَ الأنصارِ عَلى نَاقَة، فضجِرَتْ فَلَعَنَتْهَا، فَسمع ذلكَ رَسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فقال: « خُذوا ما عليها ودعُوها، فإنَّها ملعُونَةٌُ » قالَ عِمرَان: فكَأَنِّي أرَاهَا الآنَ تمشي في النَّاسِ ما يعرِضُ لهَا أحد. رواه مسلم.

- از عمران بن حصين رضی الله عنه روايت شده که گفت:

در اثناييکه رسول الله صلی الله عليه وسلم در سفری از سفرهايش بود و زنی از انصار بر شتری بود اذيت شده و او را لعنت کرد.

رسول الله صلی الله عليه وسلم آن را شنيده و فرمود: بار شتر را گرفته و آن زن را بگذاريد، زيرا وی ملعون است. عمران رضی الله عنه گفت: گويی من آن زن را می بينم که در ميان مردم می رود و هيچکس به وی التفات نمی کند.

- وعن أبي برّزَةَ نَضلَةَ بْنِ عُبيْدٍ الأسلمِيِّ رضي اللَّه عنْهُ قال: بينما جاريةٌ على ناقَةٍ علَيها بعضُ متَاع القَوْم، إذْ بَصُرَتْ بالنبيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وتَضايَقَ بهمُ الجَبل، فقالت: حَل، اللَّهُم العنْها فقال النبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لا تُصاحِبْنا نَاقَةٌ عليها لعْنةٌ » رواه مسلم.

- از ابو برزه نضله بن عبيد اسلمی رضی الله عنه روايت شده که گفت:در اثناييکه زن جوانی بر شتری سوار بود که بر آن مقداری کالای قوم بود، ناگاه پيامبر صلی الله عليه وسلم را ديد و کوه بر ايشان (مردم) تنگی کرد، گفت: هه، خدايا لعنتش کن.

پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: همراهی نکند با ما شتری که بر آن لعنت است.