- باب منع نمودن از سوگند خوردن به مخلوق مانند پيامبر و کعبه و فرشتگان و آسمان و پدران و زندگی و روح و سر و نعمت پادشاه و خاک فلان و امانت و اين از همه بيشتر ممنوع شده است
- عَنِ ابْنِ عُمَر، رضِيَ اللَّه عنْهُمَا، عَنِ النَّبِيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، قَال: « إِنَّ اللَّه تَعالى ينْهَاكُمْ أَنْ تَحْلِفُوا بابائِكُم، فَمَنْ كَانَ حَالِفا، فلْيَحْلِفْ بِاللَّه، أَوْ لِيَصْمُتْ » متفقٌ عليه.
وفي رواية في الصحيح : « فمنْ كَانَ حَالِفا، فَلا يَحْلِفْ إِلاَّ بِاللَّه، أَوْ لِيسْكُتْ »
- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: خداوند شما را منع می کند از اينکه به پدران تان سوگند بخوريد، پس کسی که بايستی سوگند ياد کند بايد به خداوند سوگند خورد، يا خاموش شود.
و در روايتی در صحيح آمده که پس آنکه سوگند ياد می کند، بايد جز به خدا سوگند نخورد و يا سکوت نمايد.
- وعنْ عَبْدِ الرحْمنِ بْن سمُرَة، رضِي اللَّه عنْهُ قَال: قَالَ رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: «لا تحْلِفوا بِالطَّواغِي، ولا بابائِكُمْ » رواه مسلم.
- از عبد الرحمن بن سمره رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: به بتها و پدران تان سوگند مخوريد.
و در روايت غير مسلم آمده که بالطواغيت جمع طاغوت و آن عبارت از شيطان و بت است.
- وعنْ بُريْدة رضِي اللَّه عنهُ أَنَّ رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « من حلَف بِالأَمانَةِ فليْس مِنا » . حدِيثٌ صحيح، رواهُ أَبُو داود بإِسنادٍ صحِيح.
- از بريده رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه سوگند به امانت خورد از ما نيست.
ش: سوگند خوردن به امانت جواز ندارد، زيرا سوگند خوردن به اسماء و صفات جواز دارد و امانت از صفات خداوندی نمی باشد، بلکه امری از اوامر و فرضی از فرضهای خداست و نهی از آن سبب صورت گرفته که توهم مساوات آن با صفات خدا نشود.
عده ای هستند که سوگند می خورند کار خيری را انجام ندهند، مثلاً با فلان شخص صحبت نکنند و يا به خانهء يکی از ذوی الارحام خود رفت و آمد ننمايند و بر آن اصرار هم می ورزند در حاليکه بايد شخص اولاً از همچو سوگندی بپرهيزد و اگر چنين سوگندی خورد بايد کفاره دهد و خود را حانث کند و صلهء رحم را فريضه ايست الهی پيوسته بدارد.
- وعنْهُ قال: قال رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « منْ حلف، فقال: إِني برِيءٌ مِنَ الإِسلامِ فإِن كانَ كاذِبا، فَهُو كما قَال، وإِنْ كَان صادِقا، فلَنْ يرْجِع إِلى الإِسلاَمِ سالِماً». رواه أبو داود.
- از بريده رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه سوگند خورده و گفت: من از اسلام بيزارم، پس اگر دروغگو باشد، او چنان است که گفته و اگر راستگو باشد، پس هرگز به اسلام سلامت باز نمی گردد.
- وَعنِ ابْن عمر رضِي اللَّه عنْهُمَا أَنَّهُ سمِعَ رَجُلاً يَقُول: لاَ والْكعْبة، فقالَ ابْنُ عُمر: لا تَحْلِفْ بِغَيْرِ اللَّه، فإِني سَمِعْتُ رسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقُول: « منْ حلفَ بِغَيْرِ اللَّه، فَقدْ كَفَر أَوْ أَشرْكَ » رواه الترمذي وقال: حدِيثٌ حسَن.
- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت است که:او مردی را شنيد که می گفت: نه و سوگند به کعبه.
ابن عمر رضی الله عنهما گفت: به غير خدا سوگند مخور، زيرا از رسول الله صلی الله عليه وسلم شنيدم که می فرمود: آنکه به غير خدا سوگند خورد، همانا کافر شده يا شرک آورده است.
ش: نهی بر سبيل تحريم است. هرگاه کسيکه بدان سوگند می خورد ارادهء تعظيم او را داشته باشد. پس اگر مقصود از تعظيم آن مثل تعظيم خدا باشد، کافر می شود.
و اگر بر زبانش سوگنند آمد به جهت ادغام سخن کراهيت دارد.
و هرگاه بدون قصد بر زبانش آمد، کراهيتی هم ندارد.