- باب منع از سکوت در روز تا شب

- باب منع از سکوت در روز تا شب

- عَنْ عليٍّ رضي اللَّه عَنْهُ قال: حَفِظْتُ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لا يُتْمَ بَعْدَ احْتِلام، وَلا صُمَاتَ يَوْمٍ إلى اللَّيْلِ » رواه أبو داود بإسناد حسن.

 قالَ الخَطَّابي في تفسيرِ هذا الحديث: كَانَ مِنْ نُسُكِ الجاهِلِيَّة الصّمَات، فَنُهُوا في الإسْلامِ عَنْ ذلك، وأُمِرُوا بِالذِّكْرِ وَالحَدِيثِ بالخَيْر.

- از علی رضی الله عنه روايت است که گفت:از رسول الله صلی الله عليه وسلم بياد دارم که می فرمود: يتيمان پس از احتلام و بلوغ يتيم بشمار نمی روند، و نه هم مجاز است سکوت روزانه تا شب.

خطابی در تفسير اين حديث می گويد: در زمان جاهليت از جمله مناسک سکوت بود، که در اسلام از اين منع شده است و در اسلام امر شده به ذکر و سخن نيکو گفتن.

- وعَنْ قيس بن أبي حازِمٍ قال: « دَخَلَ أبُو بكرٍ الصِّدِّيقُ رضي اللَّه عَنْهُ على امْرَأَةٍ مِنَ أحْمَسَ يُقَالُ لهَا: زَيْنَب،فَرَآهَا لا تَتَكَلَّم. فقال: « مَالهَا لا تَتَكَلَّمُ » ؟ فقالُوا: حَجَّتْ مُصْمِتَة، فقالَ لهَا: « تَكَلَّمِي فَإِنَّ هذا لا يَحِل، هذا منْ عَمَلِ الجَاهِلِية» ، فَتَكَلَّمَت. رواه البخاري.

- از قيس بن ابی حازم روايت است که گفت:ابوبکر صديق رضی الله عنه نزد زنی از قبيلهء احمس که اسمش زينب بود و وارد شد، در حاليکه سخن نمی گفت. پرسيد: چه شده که سخن نمی گويد؟

جواب دادند: به سکوت متوسل شده است. (قصد سکوت نموده).

ابوبکر رضی الله عنه برايش گفت: حرف بزن! چون اين کار جواز ندارد، اين عملکرد دورهء جاهليت است، پس آنزن به سخن درآمد.