- باب حرمت تحقير و خوار شمردن مسلمانان

- باب حرمت تحقير و خوار شمردن مسلمانان

 قال الله تعالی: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْراً مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْراً مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَمَن لَّمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ} الحجرات: ١١

و قال تعالی: {وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ} الهمزة: ١

خداوند می فرمايد: ای مسلمانان تمسخر نکند گروهی گروهی ديگر را شايد که آن گروه از ايشان بهتر باشند، و زنان تمسخر نکنند زنان ديگر را احتمالاً آن زنان بهتر از ايشان باشند و عيبجوئی نکنيد در ميان خويش و يکديگر را به القاب بد مخوانيد، بدنامی است فاسقی بعد از ايمان آوردن، و آنکه توبه نکرد پس ايشان ستمکاران اند. حجرات: 11

و می فرمايد: وای بر هر عيب جوئی کننده وغيبت کننده ای. همزه: 1

 1574- وعنْ أبي هُرَيرة رضي اللَّه عَنْهُ أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قالَ « بِحَسْبِ امْرِيءٍ مِنَ الشَّرِّ أن يحْقِرَ أخَاهُ المُسْلِمَ » رواه مسلم، وقد سبق قرِيباً بطوله.

- از ابوهريره رضی الله عنه روايت است که:رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: بدی شخص را همين بس که برادر مسلمانش را خوار شمارد. مسلم. حديث بدرازی اش گذشت.

- وعَن ابْنِ مسعُودٍ رضي اللَّه عنه، عن النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  قال: « لا يَدْخُلُ الجَنَّةَ منْ كَانَ في قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ كِبْر، » فَقَالَ رَجُل: إنَّ الرَّجُلَ يُحِبُّ أنْ يَكُونَ ثَوْبُهُ حَسنا، ونَعْلُهُ حَسَنَة، فقال: « إنَّ اللَّه جَمِيلٌ يُحِبُّ الجَمَال، الكِبْرُ بَطَرُ الحَق، وغَمْطُ النَّاسِ » رواه مسلم.

- از ابن مسعود رضی الله عنه روايت است که:پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه به اندازهء يک ذره کبر در دلش باشد، به بهشت داخل نمی گردد.

مردی گفت: هر آئينه شخص دوست می دارد که جامه و کفشش نيکو باشد!

فرمود: خداوند زيبا است و زيبائی را دوست می دارد. کبر سرکشی در برابر حق و خوار شمردم مردم است.

و توضيحش پيش از اين در باب کبر بنحوی بهتر گذشت.

- وعن جُنْدُبِ بن عبدِ اللَّه رضي اللَّه عنهُ قال: قالَ رسولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « قالَ رَجُل: واللَّهِ لا يَغْفِرُ اللَّه لفُلان، فَقَالَ اللَّه عَزَّ وَجَل: مَنْ ذا الَّذِي يَتَأَلَّى عليَّ أنْ لا أغفِرَ لفُلانٍ إنِّي قَد غَفَرْتُ لَه، وًَأَحْبَطْتُ عمَلَكَ » رواه مسلم.

- از جندب بن عبد الله رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: مردی گفت: سوگند به خدا که خداوند فلانی را نمی آمرزد. خداوند فرمود: کيست که بر من سوگند می خورد که فلانی را نمی آمرزم همانا من او را آمرزيدم و عملت را ضايع نمودم.