- باب منع از بيرون آمدن از مسجد بعد از اذان تا نماز فريضه را ادا نمايد، مگر آنکه عذری داشته باشد
عَنْ أبي الشَعْثاءِ قال: كُنَّا قُعُوداً مع أبي هُريْرةَ رضي اللَّه عنهُ في المسْجِد، فَأَذَّنَ المؤَذِّن، فَقَام رَجُلٌ مِنَ المسْجِدِ يَمْشِي، فَأتْبعهُ أبُو هُريْرةَ بصَرهُ حتَّى خَرجَ مِنَ المسْجِدِ، فقَالَ أبُو هُريْرَة: أمَّا هَذَا فَقَدْ عصَى أبَا الْقَاسِمِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم. رواه مسلم.
- از ابو الشعثاء روايت شده که گفت:همراه ابو هريره رضی الله عنه در مسجد نشسته بوديم، سپس مؤذن اذان داد و مردی از مسجد برخاسته و شروع به رفتن کرد. ابو هريره رضی الله عنه چشمش را به وی دوخت تا اينکه از مسجد بيرون برآمد، سپس ابوهريره رضی الله عنه گفت: اما اين شخص ابوالقاسم صلی الله عليه وسلم را نافرمانی نمود.