مناقب حضرت عمر فاروق رَضِي الله عَنه

مناقب حضرت عمر فاروق رَضِي الله عَنه

ســــپهر معـــدلت فــــرخنــده گوهـر     

                                        امـــــــير مـــــومـنان فـــــاروق اكــبر

مـــــــحيط اقــــــتدار جــــــانشينـــي     

                                      ضــــيا افـــــزاي راه ديــــن گـــزيني

ســــــناي صَــــــدرِ بــــــَدرِ بــا وفائي     

                                          جـــــهان افــــروز ديــن مــصطفائي

چـــــو گــل بانــــگي زد از الله اكــــبر      

                                       قــــلـوب كـــــافـران لرزيــــد يـكســر

ســــــبق در مــــــــورد آيـــات بــــرده(1)    

                                           رحـــيق از جــــام الـهـــامات خـورده

عــــــــــمر دیـــن نــبـی را داد رونـــق         

                                            بـــنام اوست مــــهر فـــتح مــطـلق

چــنــان مــرعـوب شد كفر از مهيبش      

                                            بـــود از خــصم ، آرامـش ، نهیبش

نـــدايــش از مــديــنــه در ســپاهــان        

                                         کـــــند ســــاريّه را آگــه زمــــيدان (2)

ســــفير روم را رُعـــــب از پــــلـاسش       

                                       ســـپاه كـــفر مـهزوم از هــراسش

نــــه دشــــمن را مـــجال دســتيازي        

                                           نـــه شـيــطان را مسير فتنه سازي

يــتيمان دلخـــوش از عــدل و نــَوايَش        

                                        اَرامــــــل در پــــناه ظــــــلّ و رايـَش

فــــــتوح ديــــن پـــيغمبر بــه او بـــود        

                                       زنــیـل و دجــله تــا قــــافِ اَرَس رود

كــــرامـــات فـــتوحش بــيش از حــدّ        

                                              گــــــواه عــــدل او اصــــحاب بــيعد 

گــــهي نيلش بـفرمان گشته مــُنقاد(3)      

                                             گَــهَش دجـــله گشــايد راه اَجـــياد(4

 گــهي در شب كشد مَشـك سقائي         

                                        گــهي راعــي الاِ بِــل در يَد عصائي(5)

گــهي شب زنـده دارِ كــوي طــاعـت      

                                      گـــهي در فكــرِ اِمـــحاي مـجـــاعت

بهين سودي كه درسوداي دين است     

                                      بــهايش جان و تمكينش يقين است

نــخستين شــربت از جــامِ مــــُصلّي(6)   

                                         بــكـــامـش در نــــماز آمــــد گــــوارا

شــــهيد صــبـــح محـــراب مــناجـات     

                                       خشـوعـش در دل و بــر لب تــِلاوات

چــــــنين بــــايد وداع جــــان گـــفتن      

                                             كــه تـا در جـنـت الفــردوس خــفتن

چـــو نُــبعَثْ هكــذايـش بــود شــامل (7)

                                              حـضـور آن دو يــارش گشت حـــاصل

1- اشاره به وفاق آیات قرآنی برای حضرت عمر(رض)

2-اشاره به صدا زدن حضرت عمر(رض) در مدینه منوره برای ساریه فرمانده سپاه در نزدیکی یکی از کوههای ایران که او را از خطر دشمن آگاه کرد و او هم بصورت هاتف و صدای غیبی ندائی شنید و لشکر را به طرف کوه کشید-تاریخ طبری.

3- اشاره به ارسال نامه حضرت عمر(رض) به رود نیل و انداختن نامه در آن و جاری شدن آب برای مردم .

4-اشاره به روایت به آب زدن سواره نظام جنگ قادسیه به فرماندهی عاصم که از دجله در وقت پرآبی با شناکردن اسبها گذشتند.

5-اشاره به روایت اینکه حضرت عمر (رض) در زمان خلافت خود گاهی شبانی شتران زکات و غنیمت را می نمود.

6-حضرت عمر (رض) اولین شهید محراب در اسلام بود که در نماز صبح در حال خواندن سوره یوسف در محراب رسوال الله (ص) با ضربه خنجر فیروز مجوسی به شهادت رسید.

7-اشاره به حدیث :« خرج رسول (ص) ذات یوم و دخل المسجد و ابوبکر و عمر احدهما عن یمینیه و الاخر عن شماله و هو آخذ بایدیهما و قال هکذا نبعث یوالقیامه» -ترمذی.

(( برگرفته از کتاب قطراتی  از ژاله های لاله خزر تالیف استاد بزرگوار سید عثمان ذبیحی ادام الله عمره))