اجتهاد چیست؟

اجتهاد عبارت است از استنباط  فرد مجتهد از ادلۀ تفصیلی فقهی و استخراج احکام شرعی با رعایت موارد و قواعد اصول فقهی و این امر در زمانی که یک فرد مجتهد وجود داشته باشد بر او واجب و فرض عین است و در زمانی که چند فرد مجتهد موجود باشد، فرض کفایه است و اگر يكي از آنها به این امر مبادرت نماید تکلیف از بقیه ساقط می‌گردد و مجتهد در بعضی موارد که نص و دلیل قطعی هست نمی تواند اجتهاد نماید مانند :حکم حرمت زنا که خداوند درقران می فرماید (الزانية والزاني فاجلدوا كل واحد منهما مائة جلدة ) و همچنین حدود آن یعنی به هر یک ازمردو زن زنا کار غير محصن باید یکصد ضربه شلاق به عنوان حد شرعی زده شود.و همچنین اوامر و احکام معلوم و ضروری در دین مانند: وجوب نماز و روزه و حج و زکات و اموری که جهت ثبوت حکم آن، نص قطعی موجود است. و اما مواردی که مجال احتهاد در آن برای مجتهد وجود دارد چهار قسم است:

مجتهد کیست؟

چنانکه قبلاً هم گفته شد به کسی که در امور فقهی اجتهاد می‌کند مجتهد می‌گویند. و چند نوع مجتهد وجود دارد.1 – مجتهد مستقل 2- مجتهد فی‌المذهب 3- مجتهد مرجح. 

شرايط فرد مجتهد براى اجتهاد:

مجتهد بايد داراى شش شرط باشد.

 1 - تسلط و تبحر كامل به زبان و ادبيات عرب را داشته باشد :به اين معنا كه از صرف و نحو ، بلاغت و فصاحت و بديع و منطق و شناخت معانى لغات مفرد و تراكيب و خواص اساليب در تعبير آگاه باشد.

مذهب چیست؟

آیا وجود مذهب و عمل به آن در جامعه لازم و ضروری است؟

ازاین قبیل سؤالات امروزه توسط دشمنان اسلام در جامعه به نیت ایجاد اختلاف و مردد کردن اذهان مردم به ویژه جوانان که بیشتردر معرض خطرند مطرح و هر چه بیشتر به آن دامن می‌زنند چناچه معلوم است در زمان حیات پیامبر(ص) احتیاجی به وجود مذهب نبود چون اصحاب برای اگاهی از مسائل و احكام شرعى خود از وجود منور رسول ا‌لله(ص) بهره مي‌بردند و پس از رحلت حضرت نیز به مفاد حديث شريف:(اصحابى كالنجوم بايهم اقتديتم اهتديتم) يعنى :اصحاب من به مانند ستاره هستند به هركدام از آنان اقتدا كنيد هدايت مي‌شويد. و به مفاد حدیث: (عليكم بسنّتي وسنّة الخلفاء الرّاشدين الهادين المهديّين بعدي، تمسّكوا بها و عضّوا عليها بالنّواجذ)

نظر 23 عالم اهل سنت در مورد توسل

بزرگواران مشروحه ذيل ازپيشوايان مسلمانان اهل توسل بوده اند.

ما اسامي آن دسته ازعلماي ديني كه بسيار مشهور و مــــعروف هستند و قائل به توسل هستند و دليل توسل كردن را آورده اند و از پيـــــشوايان بزرگ و  حافظان اهل سنت بوده اند دراينجا ذکر مي كنيم.

 دوستاني كه گرفتار عقايد گمراه وهابيت شده اند و فقط با  تفسير اشتباه از آيات قرآن برداشت بد مي كنند بايد بدانند كه علماي زير از استادان و برجسته ترين مفسران قرآن هستند و حضرت رسول صلوات الله عليه مي فرمايند: بپرهیزید از نقل حدیث از طرف من مگر آنچه را که می‌دانید از طرف من است، زیرا کسی که بر من عمداً دروغ بگوید باید جایگاه خود را در دوزخ قرار دهد و کسی که قرآن را به رأی خود، تأویل و تفسیر کند جای خود را در دوزخ قرار داده است. و نيز ابن ابی شیبه با سند صحیح روایت کرده که : کسی قرآن را بدون علم تأویل و تفسیر و ترجمه کند جای خود را در دوزخ قرار داده است.( صحيح بخاري و صحيح مسلم و صحيح ترمذي)

توطئه ی کفار علیه این چهار مذهب

ای جوان مسلمان، از روزی که خداوند بزرگ، حضرت محمد صلی الله علیه و سلم را به عنوان پیامبر اسلام برگزید، اهل کفر به منظور ضربه زدن به این دین مقدس، پیوسته مشغول توطئه و در حال آماده باش بوده اند. همچنان که خداوند عظیم الشأن می فرمایند: «ولا یَزالُون یُقَاتِلُونَکُم حَتَّی یَرُدُّوکُم عَن دِینِکُم اِن استَطَاعُوا». (بقره/217) «کفار دائماً با شما می جنگند تا شما را از دین اسلام برگردانند اگر بتوانند».

آری فرمود: (اگر بتوانند) این شرط بدین خاطر است، که خداوند بزرگ نعمت بسیار عظیمی، یعنی دین اسلام را به مسلمانان عطا فرموده است و ایشان (مسلمانان) نمی خواهند آن را از دست بدهند. لذا در صورت جهل به مسایل دینی، به علمای دین مراجعه می نمایند، تا بدین وسیله از درد نادانی رها شوند. همچنانکه خداوند بزرگ می فرمایند: « فَاسئَلُوا أهل الذِّکرِ أن کُنتُم لا تَعلَمونَ» ـ «از آگاهان بپرسید اگر نمی دانید».(نحل/43)

فتوای امام نووی در مورد پیروی از یک مذهب خاص

فتوای امام نووی مخالف عقیده ی مدعیان دروغین پیروی از سلف(وهابیان))

امام نووي رحمه الله  در کتاب با ارزش  مجموع، جلد اول، صفحه 110 و 111 مي‌فرماید :

مفتي و دانشمند منسوب به مذهب شافعي- رحمه الله- نمي‌ تواند در مسأله‌اي كه دو قول  يا دو وجه در آن است، هر يك را كه خواست، بدون دليل و نظر برگزيند، بلكه بايد يا به آخرين قول شافعي- اگر بتواند آن را كشف كند- يا به قولي كه خود شافعي آن را ترجيح داده، عمل كند. اگر شافعي هر دو قول را در حالتي گفته كه هيچ گونه ترجيحي بين آنها برقرار نساخته، يا هر دو قول از او نقل شده ولي معلوم نيست كه آيا همزمان گفته يا در دو زمان متفاوت، يا اينكه تقديم و تأخر زماني اقوال مشخص نباشد، بايد براساس قواعد تراجيح به جستجوي قول راجح رود و به آن عمل كرد، اگر پژوهشگر، خود داناي به قواعد تعادل و تراجيح باشد و آن را از گفته‌هاي شافعي، شناخته باشد. ولي اگر خود او اهليت ندارد، بايد از علماي پيرو شافعي كه به علم و معرفت، موصوف هستند، نقل نمايد، چرا كه كتابهاي آنان بيانگر اين قواعد است. دست آخر اگر نتواند دليلي بر رجحان يك قول پيدا كند، بايد در صدور فتوا توقف كند، تا دانشش را حاصل نمايد.